Mikayıl Müşfiq — Qəlbi şeirlə döyünən bir ömür..

Həyatı 

Mikayıl Müşfiq (tam adı: Mikayıl Mirzə Əbdülqadir oğlu İsmayılzadə) 5 iyun 1908-ci ildə Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olmuşdur. Etnik tat olan Müşfiqin atası Mirzə Əbdülqadir İsmayılzadə (ədəbi təxəllüsü Vüsaqi) dövrünün tanınmış maarifçilərindən biri idi. Atası həm müəllimlik edir, həm də şeir yazırdı. Valideynlərini erkən yaşda itirən Mikayıl yaxın qohumlarının himayəsində böyümüş, ağır və fərəhsiz uşaqlıq illəri keçirmişdir.

 Yaradıcılığı

Mikayıl Müşfiq poeziyaya 1926-cı ildə "Gənc işçi" qəzetində çap olunan "Bu gün" şeiri ilə qədəm qoymuşdur. O zamandan etibarən yaradıcılığı ilə dövri mətbuatda fəal çıxış etmiş, 1930-cu ildə ilk şeir kitabı – "Küləklər" nəşr olunmuşdur. Bu kitabda 53 şeiri və 2 tərcüməsi toplanmışdı.

1932-ci il onun yaradıcılığında məhsuldar dövr olmuş, "Günün səsləri", "Vuruşmalar", "Pambıq", "Buruqlar arasında", "Şeirlər", "Çoban", "Mənim dostum", "Səhər", "Sındırılan saz", "Azadlıq dastanı" və digər əsərləri çap olunmuşdur. 1934-cü ildə Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının üzvü seçilmişdir.

Müşfiq uşaqlar üçün də dəyərli əsərlər yazmışdır. "Şəngül, Şüngül, Məngül", "Kəndli və ilan" mənzum nağılları, "Coğrafiya", "Zəhra üçün", "Məktəbli şərqisi" və digər şeirləri onu gənc oxucular arasında da sevdirmişdir.

 Poeziyada musiqi

Onun poetik dünyası musiqi ilə də ahəng tapmışdır. "Oxu, tar, oxu tar", "Qal, sənə qurban", "Sənin gülüşlərin", "Maralım", "Ana", "Yenə o bağ olaydı" kimi şeirlərinə bəstələnən mahnılar Azərbaycan musiqi mədəniyyətində özünəməxsus yer tutmuşdur.

Repressiya və faciəli son

1937-ci ilin qanlı repressiyaları Müşfiqdən də yan keçmədi. 27 may tarixli NKVD arayışında onun "anti-sovet fikirlər yayması", "Müsavat gəncləri ilə əlaqəsi" kimi əsassız ittihamlarla hədəf seçildiyi qeyd edilirdi. 3 iyun 1937-ci ildə onun barəsində 508 nömrəli həbsetmə orderi verildi və 4 iyun günü evindən aparıldı. Sonrakı taleyi uzun illər naməlum qaldı və yalnız illər sonra onun repressiya qurbanı olduğu təsdiq olundu.

 Nəticə

Mikayıl Müşfiq qısa, lakin dərin iz buraxan bir ömür yaşadı. Onun poeziyası azadlıq, sevgi və vətənpərvərlik kimi ali duyğuların carçısı oldu. Gənc yaşında siyasi repressiyaların qurbanına çevrilsə də, yazdıqları ilə Azərbaycan ədəbiyyatında silinməz iz qoydu. Bu gün onun şeirləri oxunur, mahnıları sevilir, adı ehtiramla anılır. Mikayıl Müşfiq — sözə can verən, özü sözə qurban gedən bir poeziya şəhididir.