"Şeytanın Duası"

Günəş yenicə Doğmuşdu və Namaza qalxan İnsanlar Yenicə Yuxuya gedirdi. Mən isə Yenicə Yuxudan ayılmışdım. Səmanın bir tərəfində doğan günəş və digər tərəfində Getdikcə gözdən itən ay vardı. Saat Təxminən səhər çağı 6-7 olardı, Yuxudan yeni ayıldığım üçün Saata baxmamışdım. Ağlımda Tək bir sual Var idi. Bu Boyda Kainatın, Dünyanın, Dağların, təpələrin, düzlüklərin , dərələrin, Çaylar və Dənizlərin və daha nələrin yaradıcısı Kimdir? Onu Yahova adlandırdığımız Allah yoxsa Təbiət? 

Ayağa Qalxdım və Pencərədən içəri yansıyan Günəşin İşığına Baxdım. Hə marağlı bir mənzərə idi , Gözlə görünməyəcək qədər Kiçik olan toz dənəcikləri bu işığın altında Rahatlıqla görünürdü. Biraz düşündükdən sonra Mətbəxə keçdim və Bir stəkan Su İçdim. Yenidən Otağıma döndüm. Əlimə bir qələm və Kağız alaraq Masa arxasında Oturdum. Kağıza baxan zaman Bütün Xəyallarım gözümün önündən Keçdi. Sanki Mən Onları yaşayırdım , Sanki xəyallarımdakı qədər Xoşbəxt idim.

Uzun bir düşüncədən sonra Qələmi əlimdə sıxıb Başlığı Yazdım.

"Şeytanın Duası" Biraz düşüncəli bir Başlıq idi. Axı Xəyallarında Yazar Olmaq istəyən bir Gənc Niyə Şeytanın duasından Yazmalıdı axl Şeytan insanlara günah işlətməyi məcbur edən və Tanrıya qarşı gələn bir iblisdi. Amma mən belə düşünmürdü. Axı Şeytan Tanrıya İnsanlardan daha çox İbadət etmişdi. 

İlk sətirə Başladım.

Ey Uca Tanrım Yahova Ümid edirəm ki Sən Bu Məktubumu Alacaq və Məni Anlayacaqsan. Mən Bu Gün Anladım ki Bütün Kainatı, Dağları, Daşlrı, Ulduzları, İşığı, Havanı, Odu, Suyu, Torpağı Yaradanda Sənsən. İnsanlara Ruhu bədənimizə Üfürəndə Sənsən. Amma Birşeyi Anlamıram. Axı niyə insanlar Səndən üz çevirir? Niyə onlar Səni tanımağdan İmtina edir? Niyə onlar Bir birlərinə nifrət bəsləyir? Bu suallarıma Cavab Almamışam hələdə Amma bilirəm ki Bu suallarıma bir cavab olaraq göstəriş verəcəksən. 

 

Elə bu Sözləri yazmışdım Ki Birdən Pəncərədən Səs gəldi. Bu səs Şeyə Bənzəyirdi. Sanki kimsə Pəncərəmə daş atırdı. Daşı atanı öyrənmək üçün Pəcərəyə yaxınlaşanda gördüm ki pəncərəyə dəyən daş yox Yağış imiş. Bu yağışda deyil bu Doludur. Hə iri buz dənələri Pəncərəmi və Qapımı döyürdülər. 

Bu Havada İsti kofe ilə gözəl bir nahar etmək olardı deyə düşünüb Nahar hazırlamağa getdim. 

Artıq Naharım Hazır olanda Dolu dayanmışdı Amma Çöldə Sərt külək əsirdi. Naharımı etdim və Çölə gəzmək üçün çıxdım. Bəlkə Bu Gəzintidə Allaha olan suallarıma bir cavab Taparam.

Artıq Gəzinti üçün Hazır idim. Çıxmazdan Əvvəl 1 dəfə güzgüyə baxdım və çətirim götürüb Yola düşdüm.

Evdən Biraz Uzağlaşmışdım ki Sərt külək birdən dayandı və Günəş açdı. Quşlar yenə öz gözəl Nəğmələrini oxumağa başladı. Torpaqda yenicə boy atmış Küləyin gətirdiyi toxumun fidanları var idi. Səmada Aralanan buludların Arasından yerə Uzanan gözəl və Rəngarəng Göy qurşağı görünürdü. Kəpənəklər Xoşbəxt şəkildə havada uçuşurdu. Təbiət çox ürək açıcı görünürdü.

 

5 saatlıq bir yürüyüşün ardından heçkəsin Yaşamadığı dağınıq bir kəndə gəldim. Burada Bütün Evlər Uçuq tökük halda idi amma Tam Kəndin Mərkəzində Heç duvarında Çatlağı belə olmayan bir Sinaqoq vardı. Sanki Bu Sinaqoqun hərgün qonağları gələr onu tər-təmiz edər sonrada gedərmiş kimi. Mən Uzaqdan biraz Baxdım və Sinaqoqa girmək qərarını verdim. Qapını açıb içəri girəndə uzun bir koridorun Sonunda 2 şam ışığı göründü. İçəri tam Girəndə Qapı bərk örtüldü və Uzağdan Bir Səs gəldi. O yalvarış səsləri idi. Eşidirdim Sanki Biri Ağlayaraq Tanrıya yalvarırdı.

-Bağışla. Bağışla günahlarımı Allah. İllər Əsirlər Öncədən Sənə İbadət edirdim. Amma ilk İnsanın Yaranması Və Ona verdiyin dəyər mənim içimdə paxıllıq yaratdı və Üz döndərdim. Bağışla Məni, Mənidə Yaradan Sənsən Allah İnsanları Bağışladığın kimi Bağışla Məni.

 

Elə Buan Göy guruldadı, Şimşək Çaxdı, Şüşələr Paramparça Oldu. İçəri Mənbəyi bilinməyən Qəribə bir duman Yayılmağa Başladı. 

Bu an Üfüqdən Bir Səs Gəldi...

-Ey İnsan Gəl ...

Titrək və asda səslə dedim.

-Kim var orda? Siz kimsiz?

-Gəl Ey Adəmin soyundan Olan insan. Keç içəri. Gəl bax Artıq İnsanlar Nə qədər Nifrət, Paxıllıqla Dolublarki İblis belə Mənə Dua Edir. 

Adımlayaraq iləri getdim və Göz Qamaşdıran Bir İşıq gördüm. Həmin İşığın yanında Birdə Yarı Keçi Yarı İnsan Tipli Bir Varlıq Vardı. O iblis Olmalı idi.

Işqdan Bir Səs Gəldi - Ey İnsan Bax Artıq İblis Məğlub Oldu. Amma İnsanlar Bunu Hörmür Çünki Onların gözünü tor tutub. Onlar Həqiqəttən, Yaratdığım möcüzələrdən və Məndən Qaçır , Üz döndərirlər.

Ürək döyüntüm Artmağa Başladı Səbəbsiz Yerə Gözümdən Yaş axırdı. Sanki Dilsiz Lal Kimi İdim Heç bir şey deyə bilmirdim. Elə bu An Qəribə Bir Səs gəldi. Bu səs Telefonumun səsinə Bənzəyirdi. mən Gözlərimi Açdım və dostumun zəng etdiyini gördüm. Telefonu açdım və dosdum Həyəcanlı səslə Danışmağa Başladı.

Ey brat bilirsən noldu? Mən Xəzinə Tapdım. Heç inanmayacaqsan Əlimdə nə var. Bilirsən nədi əlimdəki?

Yox Nədir ki Əlində? Yoxsa Haqq yolun gəlmisən ? 

Aa nə Haqq yolu elə birşey yoxdu inanma axmağın biri Axmaq. Mən deyirəm ki Xəzinə Tapmışam Sən deyirsən Haqqın Yolu. Budu Haqq bax Bu Pullar. Bilirsən Əlimdə Dünyanın Ən Bahalı Telefonu Var. Hə o iPhone 16'dı . Bilirsən Neçə Yaddaşdı? 1 TeraBayt.

Yaxşı Bəs Orda Tanrını gördün?

Ehh sənlədə Danışmağ olmure Söndür bu zibili. Təzəə maşınımı alım gəlim gör. 

Telefonu söndürdüm və Masamın üstündə Duran Kağıza Baxdım. Orda Belə yazılmışdı. 

"Şeytanın Duası"