Sənsiz olduğum hər an, daha da aşiq oldum sənə

Sənsizlik axşamlar kimi səssiz gəldi,

Ürəyim susdu, gözlərim danışdı.

Bir addım atmadın, amma içimdə idin,

Yoxluğun belə varlığına qarışdı.


Günlər keçdikcə səni daha çox yaşadım,

Bir baxış, bir nəfəs qədər yaxındın.

Hər həsrətdə bir sevgi toxudum sənə,

Unutmaq istədikcə daha da bağlandım.


Gecələr yorğanım oldu adın,

Yuxularımda səni səssiz çağırdım.

Dil açmadım, amma içimdə dedim:

"Bir insan getdikcə belə necə sevilər?"


Darıxmaq mənim dua dilim oldu,

Səni itirdikcə özümü tapdım.

Çünki sevgi təkcə yanında olmaq deyilmiş,

Sənsiz də sənlə yaşamağı anladım.


Və indi bil, əgər qayıtsan bir gün,

Görəcəyin qadın tamam başqa olar.

O səni gözləyərkən bir qadın deyil,

Bir sevgi dastanına çevrilib, var olar.