Təsadüf deyildi, bu bir işarə idi…

Hər şeyə bir az ruhaniyyət qatmasaq, bu dünyanın heç bir mənası qalmaz.

Bəzən hər şey üst-üstə gəlir… Hər şey bir az qəribə, bir az soyuq, bir az isti olur. Amma bu  artıq normal bir yaşamdan tamam fərqli bir hal alır.

Həyatı sorğulamaq...

Bəzi insanların ən çox girməyə çalışdığı mövzu budur.

Bəlkə də,səhv edirlər bəlkə də düz.

Amma bu, artıq bir növ – digər insanlardan fərqlənmək, həqiqəti tapmaq istəyidir.

 “Yaranmamışdan əvvəl harada idik?

Öldükdən sonra bizə nə olacaq?

Qısacası: Mən kiməm? "İnsanlar kimdir?”




Bu suallar hər bir beynin içində xaos yaradır.

Və nəticədə gözə görünməyən cavablar gəlir...

Təbii olaraq insanların çoxu bu cavabları ya görmək istəmir, ya da görə bilmir.

Hər kəsin özünə xas bir həyat baxışı olduğu kimi, müəllifin də özünəməxsus bir baxış bucağı var.

O gördüyünü, düşündüyünü və müşahidə etdiyini öz hekayəsinə açıq-aşkar yansıdır.

Bu yazıda da onu göstərməyə çalışıram ki: bəzi qeybi yardımlar, baş verən hadisələr, başımıza gələn qəribə və izaholunmaz sınaqlar – analiz etdikcə – elmi yox, dini və ruhani cavablarla izah olunur.


Bu gün cəmiyyətə yayılmış depressiyanın kökü də bəlkə,elə həqiqətdən uzaqlaşmaq, ruhən boşalmaq ilə bağlıdır.





Gözlərini açdı… boğulurdu.


Nə qədər yerdə uzanıqlı vəziyyətdə olduğunu bilmirdi, bəlkə də, bilmək istəmirdi. Asta-asta divardan gələn zəif saat tıqqıltısına baxdı — gecə yarısını çoxdan keçmişdi.


Bədəni yarpaq kimi əsirdi, ruhu illərin yorğunu idi.

Amma bu yorğunluğun altından qalxmayacaq qədər də zəif deyildi.


Bir neçə saniyə uzanıqlı vəziyyətdə qaldı.

Ayağa qalxıb, pəncərədən bayıra baxdı. Artıq insanlar ona qəribə gəlmirdi – hər kəs tələsirdi: kimisi evinə, kimisi işə… kimisi qəbirə.

Əslində, o da tələsirdi… özünə.


Qəribə bir hiss içində idi. Sanki daxilində bir səs ona səhv etdiyini deyir, eyni zamanda düz yola səsləyirdi.




Əslində, həyatımız da belədir. Təsəvvür edin ki, bir səhv edirik – dərs çıxarmırıq. Sonra yenə eyni səhvi edirik… bu dəfə daha böyük bir formada.

Nəticədə səhvlər böyüyür nə insanlıq qalır, nə də xarici görünüş.


Aldığımız hər nəfəsin bir hökmü olduğu kimi, etdiyimiz hər səhvin, hər düzün də bir hökmü var.

Həyatda ya düzü seçib insan olaraq qalırıq,

ya da səhvi seçib insanlıqdan uzaq düşürük.




Və unutmayın:

"Təsadüf deyilən bir şey yoxdur.

Hər şey ölçülüb, biçilib və ona uyğun yaşanır...✨”

(Hekayə qədər uzun deyildi, amma bir baxışda hiss olunacaq qədər açıq və dərin idi)