Sinəyə həsrətin qəmi köçəndə 

gözlərini yumub içdən ağlayır.

Dildə danışmağa sözü ki, bitib,

Qəlbi özünü içdən yaralayır...


İlk gördüyüm gün bir daha gələrmi?

"Sevirəm" sözü dilindən səslənərmi? 

Gülüşün, gözlərinlə rəqs edərmi?

Yoxsa onlar da həsrətdən ağlayır?


Artıq dəymir əlim sənin əlinə,

Həyat da üz döndərib baxmır mənə...

Nə edim ki, qovuşa bilim sənə,

Qəlb ki, sənsiz hər günü əsrdən sayır...


Deyirdik uzun bir yola çıxaq biz,

Gedə bilmədik qaldı yollar bizsiz...

Ancaq sözdə qaldı o, sözlərimiz,

Sözlər də utandığından ağlayır.