Nezire: Sığmazam
Ben de sığar yedi zaman, ben bu zamana sığmazam,
Kandaki sır, benim özüm — ben bu kana da sığmazam.
Her ne var âlem içinde, bende ezelden var idi,
Söz söylesem harf yanar, ben o lisan’a sığmazam.
Ne arş bana bir huduttur, ne kürsi bir otağımdır,
Ben ne mekânın özüyəm, ne də mekâna sığmazam.
Suret benim bir libasım, mana içində gizliyəm,
Gözlə görən tanımaz — mən bu nigah’a sığmazam.
Kim dedi “kul” diye bana, bendelik âyib olmasın,
Ben o hakîkat özüyəm — ben bu ferman’a sığmazam.
Aşk içində yanar isem, kül olayım, duman değil,
Ben ateşin kendisiyəm — ben bu dumana sığmazam.
Derya benim, gövde gemi, yel mənəm, hüsran nə ola?
Ben qəzəbin dalğasiyəm — ben bu limana sığmazam.
Adım “ben” oldu, sanma ki bir ismim olur nakıs bana,
Hüviyyətim ezelden — ben bu divana sığmazam.
Nesimi’nin nefəsiyəm, her hücrem “Elest” okur,
Ben de bir ahir bâkiyəm — ben bu fânâya sığmazam.