"Məndə Bir Mələyəm"


Salam Dostum Necəsən? Mən? Mən yaxşıyam, elə səndə yaxşı ol. Mənim adım Xəyaldır. Sənə bir hekayə danışacağam. Ümid edirəm məni bu hekayədə anlayarsan.


Mən tələbəyəm və yay fəslində qarson olaraq işləyirəm. Yenə yay fəslində bir gecə idi. Artıq gecə yarısı idi, iş vaxtımın bitməsinə 1 saat qalmışdı və yenə Adminstrator bizi işimizi tez bitirib evə getməyimiz üçün tələstirirdi....

İşimiz bitdikdən sonra hərkəs bir bir evə getməyə başladı. Məndə iş yoldaşlarımla sağollaşıb evə getmək üçün arxa məhləyə keçdim.

Yolla yorğun şəkildə sallanaraq evə gedirdim. Birdən sağ tərəfdə qaranlıqdan bir ağlama səsi eşitməyə başladım. Bu ağlama səsi yaşlı bir insanın hönkürtüsü idi. O çox içdən şəkildə ağlayırdı. Ağlamasına dözə bilmədim və yaxınlaşaraq səslədim.

~ Salam, siz yaxşısınız?

Ağlama səsləri dayanmırdı. O qədər içdən ağlayırdı ki sanki bütün sevdiklərini itirib, sanki bütün həyatı məhv olub. İrəli bir addım atıb getmək istədim amma qəlbimdəki sızlamalar buna icazə vermirdi. Geri dönüb bir daha soruşdum.

~ Hey siz yaxşısınız? Bir şeymi olub sizə? Niyə ağlayırsınız?

~ Sən kimsən?

~ Mənim adım Xəyaldır. Mən irəli məhlədə yaşayıram və qarson işləyirəm indidə işdən gəlirəm. Bəs siz?

~ Mən bir Mələyəm.

~ Mələk? Mələklərin bu qədər ağladığını bilmirdim. Sən bu qədər ağlayırsansa yəqin ki Cənnətdən qovulmusan.

~ Hə Cənnətdən qovulmuşam. Tanrının bir zamanlar ən sevimli Mələyi idim. İndi isə insanların qəlbində kiçik bir nifərətəm sadəcə mən.

~ Eh day-day ağlayanda belə çox maraqlı zarafatlar edirsən. Halaldı, bu cür pozitiv olmanı gözləmirdim.

~ Bu zarafat deyilki.

~ Yaxşıda, kim buna inanar ki? Nəysə boş ver, dərdini danış görək hələ niyə belə ağıayırsan.

~ Milyarlarca il əvvəl. Heç insanların yaranmadığı vaxtan belə çox çox əvvə...

~ Sən həqiqətən mənimlə zarafat edirsən. Mən yorğun şəkildə evə gedirdim sən ağlayırsan deyə dayanıb kömək etmək istədim. Sən isə mənimlə əylənirsən.

~ Mən Tanrıya İbadət edən Mələklər arasında bir mələk idim. Tanrı məni çox sevirdi. Bilirəm indidə sevir amma etdiyim yanlışa görə məni bağışlamır və mənə çox qəzəblidi.

~ Bu zarafatda olsa maraqlı gəlməyə başladı. Danış hələ görək.

~ Bir gün Tanrı Mələklərinə xəbər etdi ki "İnsan" adında bir varlıq yaradacaq və adı "Adəm" olacaq. Bu mənim içimdə paxıllıq hissini oyatdı. Mən Tanrıya qarşı gəldim. Çünki Tanrı bizdən insana səcdə etməyimizi istəyirdi.

~ Sən lap Şeytan imişsən ki... (Səsli gülər)

~ Tanrı mənə qəzəbləndi və məni cənnətdən qovadu. Məndə Tanrıdan son dəfə xaiş etdim ki mənə elə bir güc versin ki mən insanlara vəs vəsə edim. Tanrı bu gücü mənə verdi çünki, bildirdi ki İnsan və onun soyu tanrıya xəyanət etməz...

~ Amma Həvva almanı dərdi. Yaxşıda bu hekayələri çox eşitmişəm.

~ Sən bunu hardan bildin?

~ Bunu bütün dünya bilir...

~ Hə doğru deyirsən. Tanrı öz kitablarında bunu bildirir siz insan varlığıarına.

~ Bəs sən niyə ağlayırsan ki burada?

~ Bu günə qədər çox əziyyətlər çəkdim, İnsanlar mənə hər gün hər saat, hər saniyə lənət oxudu. Amma günahları mən yox onlae edirdi. Mən nə qədər sadəcə vəs-vəsə etsəmdə, bu günahlar mənlik deyildi. Çünki onları etməyi insanlar seçirdi.


Bu sözlərdən sonra qaranlıqdan bir parıltı gəldi. Boyu 2 metrədən böyük olan, Belində Böyük ağ parıldayan qanadları olan və cinsi bilinməyən bir varlıq gəldi. Gözlərimə inana bilmirdim bu həqiqətən də bir Mələk idi.

~ Mən Həmin "Şeytan"

adlanan o Mələyəm.......