Sənin üçün neçə səhifəlik əsər yazdım, sən durub xəttimə deyindin..
Yazılarımda hiss var idi,səni danışan sətirlər var idi.
Hər sözə neçə-neçə gecələr sərf olundu, neçə tel ağardı.
Onları yazarkən barmağlarım necə üşüdü..
Ürəyim necə isindi..
Mən səssizlik içində hayqırırdım,sən isə sadəcə səsə alışmışdın, sadəcə söz yığını, sadəcə nöqtə,vergül.
Baxmadın heç cümlələrin necə titrədiyinə, bir şeylər izah etmək üçün necə çırpındığını görmədin heç.
Mən yazdım,
Səni yazdım,
Səni yazdıqca özümü sildim
bəlkə də çox dərin yazmışdım, heç oxuya da bilmədin..
Səndən danışdı sətirlərim, adını çəkmədən, mənsə,sadəcə susdum..
Artıq sətirlər də susur, sən anlamadın deyə yox, mən yazmaq istəmədim deyə susur..


Aytən Kərimova✍🏻