Salam,
Gecədir, yatmısanmı, ya oyaq, bilmirəm.
Sənin neçənci yuxun, mənimsə neçənci qəmimdir baş çəkdiyim xəbərsizəm..
“Yuxu” deyir gözlərim, qəlbimsə susdurur onu. Alışıb daha o, sükutda kimisə aramağıma, səni aramağıma..
Bu dəfə səni düşündüyümü belə bilməyəcəksən, bu qürur nə imiş belə.
İçimdə bir pəncərə var, daima açıq, ancaq işıq dolmur qəlbimə oradan. Günəşmi yoxdur, ya bəlkə də gözlərimizmi toqquşub, baharmı bitib, bilmirəm.
Ya da mən kölgəni seçmişəm..
Neçənci sətrə dolan gecədir, unutmuşam, necə də unutqanam, özümü belə itirmişəm.
Eyni gecələri qələm fərqli yazmaqdan yorulmayıb amma..
Sanki səndən yazdıqlarımı buruşdurub atdıqca qələm mənə inad xatırlayır səni, mənsə hər sətirdə səni yenidən tanıyıram, yenidən.
Cavabsızlığı sevməyən mən daha bir “səssiz salamı” rəfə qoyuram..


Aytən Kərimova✍🏻