*ELOHİM YODEA*
Dağlar ilə yerin səthi bərabərdir,
"Mən bacarmaram" demək – bəhanədir.
Sevgi və məhəbbət – şəhanədir,
Bu dövrdə insanlıq – acizanədir.
İnsan ətrafında dönən pərvanədir,
"Səhraların ulduzu"nun səhrası nədir?
Mənə bir az yalanı gətir,
Xərçəng xəstəliyinə şəfa nədir?
Şah dünyanı, vəzir krallığı xəyal edir,
Ərəb şeyxi dünyanı özünə səhra edir.
İnsan oğlu "üzüm"dən şərab edir,
İnsan şeytanla birgə günah edir.
Xətri olan şairin xətti gözəl olur,
Ətri gözəl gülün bağı solur.
Xəttat yazır, qələm durur,
Yazar öncə xəyal qurur.
Kral millətini düşmənə satır,
Vəzir ayağı ayaq üstə yatır.
Qul olub öz həyatını satır,
Gənc əsgər düşmənlə üz-üzə ac yatır.
Qanlı qurdu əhilləşdirmək əsla mümkün,
Quzu taxıb gəzir tülkü kürkün.
Qurdun quzusu qorxaq, gecədən hürkür,
Taxta oturan qansız səhrada qan tökür...
Alimlər gələcəkdən qeyri xəbərsiz,
Təcavüz edir körpəyə – şərəfsiz.
Ayırıb edir sərhədlər insanları tərəfsiz,
Xəritədən kənara çıxmır – nişanəsiz.
Kimliyi bilinməz – atasız torpağın,
“Sonu yoxdur” deyir qorxağın.
Çomağını yerə vurmağın,
Öz varisini yarılmış dənizdə qorumağın... 
Bilgi, vəhşət, insan – birdir,
Hər insanın sonu qəbirdir.
İnsanı ali edən – səbirdir,
İlk varis dünyaya – İsraildir.