Buraxıram əllərini, daha qəlbindən də yapışmıram,
Düşünmürəm də, amma beynim yerində dayanmır,Yazıram hisslərimi çünki bilirsən də, demişəm sənə, qürurum imkan vermir özünə deməyə, sadəcə sətirlərdə gizlisən, xoşbəxt ol mənim sətirlərimdə olduğun üçün, çünki demişdim axı sevgidən ilk dəfədi yazıram və mövzum sənsən, hadisənin başlanğıcı sən, irəliləyişi sən, düyün nöqtəsi sən, problemin həlli sən və kaş finalı da sən olasan..
“Sən”.. bilirsən, bu qürurdan keçməkdi bəlkə ya da beynimi saymamağımdı, ya da hər nəysə amma sözümü tuta bilmədim, son əsərimdə saxlamağı düşündüm səni amma yeni sətirlərin içində tapdım özümü, sənsə həmin hərflərdən ibarət..
Amma bilmirəm bu sətirlərin təsirini, bəlkə səni daha uzaqlaşdırır, bəlkə qəlbini yaxınlaşdırır, amma qələmə belə söz keçirmək olmur, bilirsən?

Səndən uzaqlaşmaq üçün yazmaqda tapıram çıxış yolunu bəzən, amma yenə səni hərflərlə bəzəyən zaman tapıram özümü..


Aytən Kərimova✍🏻