Payızda bir tək havalar soyumur, insan ən çox sevdiklərindən uzaqlaşır, soyuyur. Sonra bəhanələr tapır. İşim vardı, vaxtım yoxdur. Hər yeni gün tanıdığımızı sandığımız insanların bir üzü çıxır ortaya. Tanıdıqca heyran olmaqdan peşman olursan.

Payızda bir tək ağacların yarpaqları tökülmür, yarpaqlar yavaş-yavaş saralır ağacda, bir çox insanın xəyallarının, arzularının qəlbində nakam qaldığı, puç olduğu kimi.

Payızda təkcə yağış yağmır. Milyonlarla insanın göz yaşları yağışa qarışır. Səbəbsizcə hər kəsin üzərinə düşür. Bəzi insanlar sevinir, bəziləri yağış yağanda kədərlənir. Bəzən də yağış sadəcə xatirələri canlandırmaq üçün yağır.

Təkcə yarpaqlar deyil xəzəl olan, insanın ümidləri də sürünür yerlərdə. İnam isə torpağa düşən yarpağın torpağın özünə qarışmasıdır.

Əynini qalın geyinən təkcə üşüyənlər deyil, ürəyi buz bağlayanlardır. Ki o ürək bir zamanlar çox isti idi. Uzaqlaşan küsənlər deyil, bir dəfəlik əlvida deyənlərdir. Gedənlər sevənlər deyil, qalmaq istəməyənlərdir.

Havalar ki soyuyur, insanın isti bir qəhvəyə, isti bir çaya ehtiyacı olur. Soyuq havada isti qəhvə sevənləri tanıyıram. Onlar bir zamanlar soyuqdan donmamaq üçün isti bir nəfəsə həsrət qalanlardır. Qalanların halını bilirəm, onlar getməyi bacarmayanlardır. Gedənlərin necə olduğundan xəbərim yoxdur.

Bəzən gedənlərə o qədər diqqət edirik ki, gələnləri görə bilmirik.

Həyat bizə yaşamaq üçün verilən ən gözəl zamandır. Kiminlə yaşadığınıza diqqət edin. Duz da bəzən şəkər kimi görünür.

Payız bir az da vaz keçmək kimidir. Diqqətlə baxsaq keçən payızla bu payız arasında çox fərq var. Biz dəyişdik. Sevdiyimiz bir çox insanlar çıxdı həyatımızdan. Bəzi dost dediklərimizdən son zərbələri alıb uzaqlaşdıq. Artıq heç kimsənin bizə bizdən daha yaxın olduğuna inanmadıq.

Əvvəllər insanların pis bir əməlində belə yaxşı bir niyyət axtarırdıq, amma indi yaxşı birinin niyyətindən belə şübhə edər olduq. Əvvəllər dünyaya sadəcə xoşbəxt olmaq üçün gəldiyimizi düşünürdük, amma indi bəzən nəfəs almaqda çətinlik çəkirik.

Bir zamanlar o sevincini yerə-göyə sığdıra bilmədiyimiz uşağı indi qaranlıq bir labirintdə yalnız görürük. Sakit qalırsan. Çünki danışsan ya yanlış anlayacaqlar, ya da doğru anlamayacaqlar.

Susmağa məcbur olanları tanıyıram. Onlar bir vaxtlar ən çox danışmağa ehtiyacı olanlardır.

Öz içində itənləri bilirəm. Onların həyatı alt-üstdür.

Özünü qətlə yetirənləri tanımıram. Görəsən onlar niyə intihar edir? Yaşamaqdan beziblər, yoxsa səssizcə getməyi seçiblər?

Ən gözəl gülənləri yaxşı tanıyıram. Onlar acılarını gizlədənlərdir. Gözlərindəki kədəri gizləməyə çalışanların gözlərinə baxın, görəcəksiniz o qırıqları, sınıqları. Ancaq kədərli olan bir göz anlayar dərdli insanın baxışlarından.

Heç ağlamayanları anlamıram. Görəsən onlar özlərini niyə bu qədər həbs edirlər?

Dərin bir ah çəkənlər... Onları ancaq səssizcə anlamaq mümkündür.

Gözləri yol çəkənləri görürəm. Onlar çox sevdiklərini itiriblər. Gecikənləri başa düşürəm. Onlar hər şeyə tələsənlərdir. Tələsənlər isə hər şeyə gecikənlərdir.

Küsənlərin könlünü alıram. Çünki onlar hələ də getmirlər. Sanki burdayam, gəlsən ikinci şansı yenə verərəm deyirlər.

Dəyişənləri çox yaxşı anlayıram. Onları dəyişənlər var. Bir insan heç nə olmadan dəyişməz. Ya kifayət qədər acı yaşayıb, ya da həyatdan yaxşı bir dərs alıb.

Gecə səhərə qədər düşünüb yata bilməyənlərin halı necə olur bilirəm. Onlar tərk edilmiş, öz yalnızlığı ilə üz-üzə qalanlardır.

Ayaqda dimdik dayananlar... Onlar içindən çökənlərdir. Aqressiv olanlar... Onlar hər zaman yanlış anlaşılanlardır. Bir balaca məsələyə belə əsəbləşənlər... Onlar hər şeyi içinə atan və heç kimlə bölüşməyənlərdir.

Artıq hiss etməyənlər... Bax onları daha yaxından tanıyıram. Onlar bir vaxtlar dəli kimi sevənlər idi.

Sevib də qovuşmayanlar... Hər kəsdən çox sevən, lakin sonda tənha qalanlardır.

Sevgiyə inanmayanlar, sevginin nə olduğunu anlamayanlardır. Hər yerə aidmiş kimi davrananları anlayıram, onlar heç yerə aid deyillər. Soyuqqanlı olanları anlayıram. Onlar hər kəsdən soyuyublar.

Bütün ömrünü boşuna keçirmiş kimi hiss edənlər... Onlar həyatının ən yanlış qərarını verərək uduzublar. Peşman olanlar... Aldığı qərarların nəticəsində yox olmuşlardır. Heç nəyin onun olmadığı halda hər şeyin onunmuş kimi davrananlar necə də axmaqdırlar. Hər şeydən şübhə edənlər... Onlar xəyanətə uğrayanlardır.

Payız əsl belə insanların sevdiyi bir fəsil ola bilər.

Bəs sən payızı yaşadın?


SİRİUS