hər ikisi dayandı. Elman Baharı özündən yana tərəf itələdi. Bahar əlində qanlı bıçaqla birlikdə yerə yıxıldı. Nə Elman, nə də ki Bahar əvvəlcə nə baş verdiyini tam olaraq anlamadılar. Arxası üstə yıxılan Bahar Elmana tərəf baxdıqda onun əynindəki ağ köynəyinin sol aşağı tərəfində böyük qan ləkəsini gördü. Elman hələ ağrını hiss etmirdi. Bu vaxt Baharın ona bərəlmiş gözlərlə baxdığını gördü və o da nəzərini həmin yerə, özünün sol aşağı tərəfinə yönəltdi. Böyük qan ləkəsini görən Elman bıçaqlandığını anladı və elə o an yaranın verdiyi dəhşətliağrıdan sol tərəfə əyilərək yerə yıxıldı. Bunu görən bahar əlində qanlı bıçaqla özündən asılı olmayaraq cəld yerdən qalxıb evdən çölə doğru qaçmağa başladı. O, təlaşla evin qapısından çıxanda kiməsə dəydi.

Gündüzün istisindən təngə gələn qonşular axşamın sərinliyində qapı önünə çıxıb bir-biriləri ilə söhbət edirdilər. Bu an Elmanın evindən bir neçə aydır ki kirayənişin olan Bahar əlində bıçaqla ayaq yalın qaçaraq onların önündən keçdi. Elə bu vaxtda Elman evin içindən var güçü ilə qışqırdı:

Qonşular qoymayın onu qaçsın! O məni bıçaqlayıb!

Bunu eşidən qonşulardan bir neçəsi Baharın arxasınca qaçdılar. Bir az əvvəl Baharla toqquşan həmin adam da açıq qapıdan Elmanı görürdü. O, Cəld bir şəkildə 102 polis xidmətinə zəng vurdu. Az bir vaxt keçməyinə baxmayaraq nəyinki o küçənin sakinləri digər küçənin sakinlər və həmin yerdən keçənlər belə hadisə yerinə toplaşmışdılar. Qaçmağa çalışan və şok keçirən Baharı qonşuları polis gələnə qədər tutub saxlamışdılar. Polis və təcili yardım maşını da qısa zaman içərisində hadisə yerinə gəlib çatdı. Polislər Baharın əllərini qandallayıb maşına mindirdilər. Bahar ağlayaraq günahsız olduğunu bildirsə də hələlik ona qulaq asan olmadı. Polislər qonşuların köməyi ilə Bahar qaçarkən əlindən saldığı bıçağı da sübut kimi götürərək hadisə yerindən uzaqlaşdılar. Polis maşının arxasınca hadisə yerindən təcili yardım maşını da gözdən itdi.

Atatın qaldığı sığınacaqda tam sakitli çökün sürürdü uşaqların hamısı çoxdan otağına çəkilmiş, dəhlizdə təkcə eşitmə və danışma məhdudiyyətli bir qız qalmışdı. O nəzarətçinin müşayiəti ilə sabahkı dərslərini hazırlayırdı. Sumaya adlı 15 yaşlı bu qız vəziyyətinə görə valideynlərinin fiziki zorakılığına məruz qaldığı üçün evdən qaçmış, iki gün sonra isə küçədə acc-susuz halda və soyuqdan donmaq üzərə ikən polislər tərəfindən tapılıb bura gətirilmişdi. Həmin vaxtdan valideynləri nəinki bura ona baş çəkməyə gəlmir, ümumiyyətlə onun harda olduğu ilə belə maraqlanmırdılar. İndi onun evi bir ay idi ki qaldığıbu sığınacaq, valideynlərim sığınacağın işçiləri və oxuduğu məktəbin müəllimləri bacı-qardaşi isə sığınacaqdakı sakinlər və məktəbindəki özü kimi eşitmə məhdudiyyətli olan sinif yoldaşları idi. Bakıdakı eşitmə məhdudiyyətli uşaqlar üçün xüsusi internat məktəbində təhsil alan qızcığaz səhər sığınacaq üçün ayrılmış mikro avtobusla məktəbə gedir, dərs bitəndən sonra isə yenidən sığınacaqa qayıdırdı. Tibb bacısı onları başı ilə salamlayıb yanlarından ötərək asta addımlarla Afətin qaldığı otağın qapısına yaxınlaşdı vəqapını döyüb içəri daxil oldu. Afət yatağında arxası üsdə uzanmışdı. 

- qızım. 

- tibb bacısı yumşaq tonda onu səslədi:

- - Salam necəsən? Adın Afət oldu hə? - Xala özümü yaxşı hiss eləmirəm – Afət güclə eşidilir bir səslə dilləndi. Bunu görən tibb bacısı Afətin yanına yaxınlaşıb əli ilə qızdırmanın olub-olmadığını yoxladı. Afətin qızdırması yox idi. 

Afət qızım, sən yemək yemisən? Tibb bacısı mehribanlıqla soruşdu: 

- Xeyr, bu gün sadəcə səhər yemişəm. Dia afət taqətsiz halda başını tərpətdi:

Bəs günorta və axşam yeməklərini niyə yeməmisən? 

- Valla, iştahım yoxdur. Yemək yemək istəmirəm. Özümü çox yorğun hiss edirəm. 

- afət yorğun səslə cavab verdi:

Yaxşı qızım. Onda gəl tib otağına gedək. Həm qızdırmanı dəqiqləşdirək, həm də təzyiqini yoxlayaq. Sonra nə edəcəyimizə qərar verərik. Lazım olsa həkimi də çağıtdırarıq. 

Deyərək tibb bacısı Afətin yerindən qalxmağınakömək etdi. Hər ikisi otaqdan çıxıb tibb otağına tərəf yavaş adımlarla yeriməyə başladılar. Bir az məsafəni getmişdilər ki, Afət qəflətən huşunu itirib yerə yıxıldı. Bunu görən tibb bacısı tez onu yerə uzadıb təcili tibbi yardıma zəng etdi.

Çox keçmədi ki, təcili yardım briqadası hadisə yerinə gəldi və qızı xərəkdə maşına qoyub Sabunçurayon üç saylı şəhər klinik xəstəxanasına apardılar.


Həcərin telefon zəngindən bu gün olanlardan xəbər tutan Aynur 2 saat idi kioğlu Bilal ilə birlikdə Əmrahın evinə gəlmişdi. Onlar mətbəxdə masa arxasında oturub axşam yeməyindən sonra çay içirdilər.:

- Mehtigillə danışdın, bacı? Nə dedilər? 

- deyə Əmrah Həcərə xitabən soruşdu

Hə danışdım. 

Həcər çayını içib qurtardıqdan sonra sakit səslə sözə başladı: 

- Dedilər ki, əgər alınsa sabah Zabratdakı sığınacağa gedib Afətlə görüşəcəklər və görüşdən sonra prosesin necə olacağına qərar verəcəklər. 

- Mən də ora getmək istəyirəm. 

Əmrah yenidən dilləndi. 

Yox Əmrah. 

Həcər dedi və Mehdi dediki proses bitənə qədər sən evdə qalsan daha yaxşı olar. Sən narahat olma. Ortada bir anlaşılmazlıq var. Tez bir vaxtda ortaya çıxacaq. 

Deyə də əlavə etdi.

F- Həcər, sabah Mehdi ora gedəndə mümkün olsa onun telefonu ilə qızla-ata bir-biri ilə görüntülü danışarlar. Nə deyirsən? 

Deyə Aynur soruşdu:

- Yox bacı, bunu etməsək daha yaxşı olar. 

- Həcər yumşaq tonda fikrini bildirdi.

Bu vaxt qapı döyüldü.