Bəzən ilkdən heçnə alınmır. Uşaq vaxtı oynadığımız oyunlarda da ilk dəfə heç oynaya bilmirik. İnsan dəfələrlə eyni şey təkrarlansa ona inanmağa başlayır. Yəni bir işdən yaxşı nəticə əldə edə bilmiriksə dəfələrlə yoxlamaqdansa alınmadığını görüb başqa işlər görməyi qərara alırıq. İnsan nəyə inanırsa o həqiqətə çevrilir.


O gün Nərgizə gələn xonçaların içinə düşünməzdi ki əvvəlcədən gətirdikləri hər şeyi yığar.Və bununla da bu münasibət bitər.

Nərgiz kənd qızıdır. Onun 17 yaşı var . Kənddə qızlara 15 yaşdan elçi gedirlər. Nərgizə də elçi gələnlər çox idi. Lakin atası onu heç kimə vermək istəmirdi. Cavabında isə qızım hələ balacadır deyirdi. Nərgiz də tez ailə qurmaq istəmirdi. Ama anası düşünürdu ki qıza hər vaxt yaxşı yerden elçi gəlmirlər. Bu düşüncə Nərgizin anasının sadəcə inandığı xurafatlardan biri idi. Günlərin bir günü Nərgizin anası işdən gəldikdən sonra onlar ana qız söhbət edirdilər . Bu vaxt anası bir oğlandan bəhs etdi. Bax qızım adama hər vaxt yaxşı yerden elçi gəlmir.  Artıq sənində ailə qurmağına az qalıb. Bir oğlan var sənə elçi gəlmək istəyirlər.  Evi var maşını var ,əlinin sənəti var . Oğlanın 28 yaşı var.Bir anasından başqa heç kimi yoxdur.  Atası da ölüb. Oğlanın anası ilə marketdə tanış oldum. Yaxşı adama oxşayırlar. Arvad oğluna qız axtarırmış. Söhbət əsnasında soruşdu qızın oğlun məndə dedim qızım var 17 yaşında. Mən də oğluma qız axtarıram dedi oğlanın anası. 

Bunları anası Nərgizə danışarkən Nərgiz həm stress ,hə həyacan ,həmdə sanki yaşamaq belə istəmədiyi bir tale görürdü. 

 

Özündən 11 yaş böyük birinə qızını analar niyə ərə vermək istədi ki ? Bəlkə də özlərinin yaşamaq istəyibdə yaşaya bilmədikləri xoşbəxtlikləri qızlarına yaşatmaq istəyib onun da həyatını məhvə sürükləyirdilər. 


Nərgiz kənd qızı idi . Qapıdan çölə çıxmır,heç yerə getmir, abırlı ismətli bir qiz idi. Anasıda onun yaxşı yerə ərə getməsini istəyirdi. 

 Anası 1 saat söhbət etdi . Nərgiz isə onun sakitcə dinləyirdi . Çünki dünyadan hələ də xəbəri yox idi . Anası Nərgizdən bir cavab gözləyirdi. Nəhayət Nərgiz danışmağa başladı: Ana mənim hələ yaşım azdı.  Ailə qurmağıma tezdi. Mənim xəyallarım var. Gələcəkdə salonçu olacam. Öz salonunda işləyəcəm. Ama anası yenə də öz bildiyi ilə gedirdi. Beləcə Nərgizin ağlı qarışmağa başlayırdı.Günlər keçir anası Nərgizə hər gecə o oğlanın necə biri olduğundan anasının mələk kimi qadın olduğundan bəhs edərək onu manipulyasiya edirdi. Nərgiz isə hər dəfəsində rədd edirdi. Ama anası əl çəkmirdi. Bir gün anası Nərgizə oğlanın anasına yazmağını anasınında telefonu oğluna verəcəyini dedi . Yəni beləcə onları danışdırmağa cəhd edirdilər. Bu Nərgiz üçün ilk idi . O daha əvvəl heç kimlə danışmamış ,heç kimlə ünsiyyət qurmağa çalışmamışdı. O bilmirdi sevgi nədir . Qəlbi hələ də uşaq məsumluğu və körpəliyi qədər saf idi. Nərgiz uşaq ağlı ilə anasının telefonu ilə oğlanın anasına Salam yazdı . Yazan kimi arvad aparıb telefonu oğluna verdi. Sonra oğlan özünü təqdim etdi. 

Beləcə ayda 3,4 dəfə danışırdılar .Nərgiz anasının telefonu , oğlan da anasının telefonu ilə . 

3 ay keçdi. Oğlan dəfələrlə elçi gəlmək istədiyini bildirsə də Nərgiz nənəmin ili çıxsın sonra deyirdi. Bir yandan həvəslənirdi ,ama bir yandan da atası onların elçi gələcəyini eşitdikdə çox əsəbləşdi. Nərgizin anası oğlanın anası ilə işi çoxdan həll etmiş kimi , anası qızım sənindir demiş,arvad da gedib həmən bir üzük almış.

Nərgizin Nənəsinin rəhmətə getdiyinin üstündən 1 il ötməsinə 2,3 ay qalmış onlar elçi gələcəkləri xəbərini eşitdirmişdilər. Anası da 2,3,aydan sonra gəlin qaynanamın ili çıxsın demişdi . Yoxsa kişi razılıq verməyəcək. 

Beləcə 2,3 ay keçdi . Nərgiz bu məsələdə ağlı və qəlbi arasında qalmışdı .Nəhayət o gün gəldi çatdı . Onlar elçi gələcəkdi . Nərgizlə anası səbirsizliklə gözləyirdilər. Ama bir yandan da Nərgizin qəlbində heç özünün bilmədiyi bir ağrı vardı sanki . Yaşanmamış ama yaşanılacaq olan bir ağrı idi. Hər şey onun üzərinə çökmüş kimi idi. İnsan istəmədiyi bir taleyi yaşamamalıdır. 

Həmən günü axşam anası Nərgizə otaqda oturmasını söylədi.Elçilər gəldi Nərgizi istədilər ama atası hələ də deyirdi mənim qızım balacadır. Mən onun indi ailə qurmasına razı deyiləm. Axırki bir neçə saat söhbətdən sonra gəlib Nərgizi otaqdan çıxartdılar. O da hörmət əlaməti olaraq evinə gələn qonaqların hamısı ilə görüşdü. Arvad da sənin qızın razı olmasa heç kimlə görüşməzdi deyib özünə haqq qazandırırdı sanki. O an Nərgizin tanımadığı biri gözündən düşdü. O arvad isə Nərgizin qaynanası olacaq qadın idi. 

Atası o axşam nə hə dedi nə də yox . Sanki qərarsız qaldı . Anasının süzdüyü çayı qonaqlar içmədilər . Çünki onlara hə cavabı verilmədi. 

Qonaqlar getdikdən sonra atası Nərgizdən soruşdu: qızım sən nə deyirsən hə deyək yoxsa yox ? Nərgiz sanki bu sualın cavabını bilirmiş kimi : Hə deyək ata onlarla qohum olaq. 

Atada qızının bu cavabımı təsdiqləyib anasına dedi . Anası zatən dünəndən razı idi. Hətta hər şeyin yaxşı olacağını deyirdi .Nərgiz öz həyatının qərarını vermişdi.

Çox xoşbəxt idi. Hələ də tanımadığı və ondan 11 yaş böyük bir ilə bu həyatını necə yaşayacağını düşünmədən qərar vermişdi. 

Bir gün oğlan Nərgizi hə üçün paltar almağa apardı. Yavaş yavaş hazırlıqlara başlayırdılar. Nəhayət səbirsizliklə gözlədikləri o gün gəlib çatdı. Elçilər 3-4 cür xonça və tort gətirdilər. Nərgizgil də otuz nəfərlik qəşəng süfrə açmışdılar. 

Hər şey əla idi. Bir ay falan olardı hə verildiyi Nərgiz dırnaq düzəltdirmək istədiyini bildirdi nişanlısına. Oda toya falan getsək düzəltdirərik indi neynirsən dedi. Nərgiz biraz da ısrar edincə yaxşı düzəltdirərik ama çox uzun olmasın dedi. Nərgiz razılaşdı. Nişanlısı bir gün vaxt edib Nərgizi apardı dırnaq düzəltdirməyə. Hardasa 2 saat gözləyəcəkdi maşında. Ama onun işi çıxdı və getdi birdə qurtaranda gəlib Nərgizi götürüb evə gətirdi. Maşında dırnaqlarına baxdı və dedi : Bunun üçün 2 saatdır ordasan ? Nişanlısının hələ gözləməyib belə bir reaksiya verməsinə Nərgiz təəccübləndi. Hə niyə pisdi ki xoşuna gəlmədi? Cavab vermədi. Sonra Nərgiz sual verdi: səni çox gözlətmədik? Nişanlısı yenə cavab vermədi. Sanki bu səssizliyi çox şeyi anladırdı . O an maşında bu mahnı oxuyurdu : olmaz bir ürəkdə iki sevda olmaz qalmaz bu cavanlıq sənədə qalmaz. Nərgizin mahnıdan xoşum gəlmədi , çünki bu mahnı insanın ağlıda başqasının yanında başqasının olduğunu sübut edirdi. Amma heç nə demədi. 8 martada Nişanlısı Nərgizə bir saat yanında da maqnitli yarı bir-birinə birləşə bilən ürək qolbaq hədiyyə etdi. Doğrusu bu hədiyyəni Nərgizə anası gətirdi. Çünki onda hələ sözlü deyildilər. Və kənddə əyər qızla oğlan nişanlı və ya sözlü deyilsə və görüşürlərsə buna pis baxırlar. Anası Atasından gizli hədiyyəni Nərgizə verdi . Nərgiz də onu 3 ay boyunca gizlədi. Heç taxmadı. Sonra öyrəndi ki o qolbağın ürəyinin yarısı oğlanda yarısı özündə olmalıdır. Nişanlanandan sonra Nərgizdə qolbağın birini nişanlısına verdi. Verəndə dedi: Bu qolbaq sənə olan sevgimdir. Nə vaxt çıxartsam sənə olan sevgim de onda bitəcək . Ama nişanlısı qolbağı qoluna taxmadı maşına atdı. 

Bir gün ona ata sevgisi necə olur istəyirsən bəhs edim dedi Nərgiz. Ama o etiraz etdi . 

Bəlkə de atsız böyüdüyü üçün heç tanımadığı birinə nifrət edirdi. Nərgiz onun xarakterində həm ata həmdə evin bütün yükünü çəkən bir adam görürdü.

Sanki hər şeydən yorulmuş heç nəyə həvəsi qalmamış bir adam. Varlığı yoxluğu bilinməyən bir adam. Nərgiz onunla keçirdiyi o qısa vaxtlarda hiss edirdi . Əvvəl sevdiyi qadını anası ona almayıb. Bunu hiss etmək Nərgiz üçün çox ağır gəlirdi. Ama bunu heç vaxt nişanlısına deməmişdi.Sonra qurbanlıq bayramında onların kəsməyə qoyun gətirəcəklərini eşidəndə Nərgiz nə qədər sevinmişdi . Halbuki bu sevinci çox çəkmədi. Onlar sadəcə bir neçə kilo ətlə bir-neçə xonça gətirdilər. Həmən günü Nərgiz çox üzgün idi . Elə içində hey düşünürdü , mən buna layiq deyildim deyirdi . 

Bəzən insanlar layiq olduğu dəyərin fərqinə varmadan səviyyəsiz insanlarla birlikdə olmağı özlərinə məcbur edirlər. Bəlkə də Nərgiz də onlardan idi. Günlər keçir artıq böyüklər hər şeyi daha ətraflı danışır,hər kəs öz etirazını bildirirdi. 

Ama Nərgiz hələ də nə olacağını bilmirdi. İçində sanki illərdir xəyalını qurduğu iş həyatı məhv olduqca onu da məhv edirdi. Axı insan necə illərdir xəyalını qurduğu şeylərdən bir anda vazgeçə bilər ? Uzağı bir ilə ailə qurub heç tanımadığı bir evə gəlin gedəcəkdi. Bütün bunları düşünərkən belə Nərgiz özünü buna məcbur imiş kimi hiss edirdi. 

İyunun 28 nişanlısının ad günü idi . Nərgizin anası pambığa gedir gündəlik qazancını toplayırdı ki, kürəkəninin ad günündə onların qurbanlıq da gətirdiyi xonçaları doldura bilsin. Anası dayanmadan gecə gündüz işləyirdi. O günlərdə qəlbində səssiz bir dua etdi Nərgiz : Allahım əgər o anamın bu qədər əziyyətlə qazandığı pulla alacağı şeylərə layiqdirsə anam o pulu ona xərcləsin, deyilsə xərcləməsin. Atası isə bu vaxtlar Bakıda işləyirdi. 

İyunun 28 axşam qaynanası olacaq qadın anasına zəng edib onlara gələcəklərini dedi.  Anası da gəlin dedi və razılaşdılar. Həmən günü atasıda Bakıda işləyirdi. O an Nərgizin halı dəyişdi.  Heç indiyə qədər elə olmamışdı. Ürəyi çox sıxılırdı . Hətta danışa bilmirdi. Bir sözlə çox pis idi . Bunu ancaq görə bilən anlayardı. Ciddi bir şey yox idi . Ama ayağa qalxacaq taqəti özündə tapmırdı. Onlar gələndə heç ayağa qalxıb görüşəcək halda deyildi. Nərgizin anası nişanlısına ona kömək et çıxsın eyvana deyəndə o sadəcə Nərgizin qolundan mundar bir əsgi parçası kimi yapışdı və Nərgiz bunu hiss etdi. Halbuki Nərgiz xəstə deyildi. Sadəcə halı yox idi ayağa qalxmağa. Qaynanası olacaq qadın ona fors edirdi . Həm də bu halı ilə. Nifrət dolu baxışlarla Nərgizə baxıb yeməyini ye deyirdi. Sonra oğluna baxıb dedi : apar həyətə falan söhbət edin onu sən düzəldə bilərsən . Ama nişanlısı Nərgizə yaxın belə durmadı. Sanki illərdir xəstə imiş kimi... O halsız halı ilə Nərgizin qəlbi parçalanırdı. Sanki bir şeylər qopurdu içindən. İnsan ən pis anında onun yanında sevdiyi olsun istər elə deyilmi? Ama Nərgizin sevdiyi insan ona uzaq durmağı seçirdi. Sonra qaynanası olacaq qadın dilləndi: 

 Oğlum gəl gedək başqa vaxt gələrik. Görmürsən artislik edir. Nərgizin qaynanasına gəlin deyil ,onun gətirəcəyi cehiz lazım idi. Anasının bu sözündən sonra oğul da anası da çıxıb getdilər. Və bu onların son gediş oldu. Nərgizin həyatının ən çətin gecəsi idi o gecə bəlkə də. Ən pis anında tərk edilmişdi . Anası yanında idi, amma onu əmanət edəcəkləri adam getmişdi. O gecə qolbağı qolundan çıxartmaqla birgə onu da söküb atmışdı qəlbindən Nərgiz. Çünki bir insan naxoşsan deyə rahatca çıxıb gedə bilirsə ondan nə ər olar nə də yaxşı bir həyat yoldaşı. O gecə artıq qurbanlıqda gələn xonçalara 40 gündə Nərgizə gətirdikləri hər şeyi yığdılar. Allah Nərgizin duasını qəbul etmişdi sanki. Sanki yaşanan hər şeyin ağırlığı sadəcə Nərgizin və anasının deyil , yığılan xonçalarinda üstünə çökürdü. Anası ilə qərar verdilər və onların yaxşı ailə olmadığına və anası göz görə görə qızını atəşə atdığının fərqinə vardı.  Bəlkə də  Nərgizi yaraladıqdan sonra fərqinə vardı ,Anası ama yenədə gec deyildi.  Çünki onlar sadəcə 40 gün nişanlı oldular. Ziyanın yarısından qayıtmaq da xeyirdir. Həmən gecə anası telefonda atasına hər şeyi danışdı. Atası Nərgizlə danışanda Nərgiz atasına burda qala bilmədiyini və tez bir zamanda Bakıya gəlmək istədiyini bildirdi . Nərgiz haqlı idi . Bütün yaşananlardan sonra o burda qala bilməzdi . Çünki artıq heç nə onu bu kəndə bağlamırdı. Atası günorta saatlarında bir taksi göndərəcəyini və onları bakıya gətirəcəyini söylədi. Nərgizin ürəyi birazda olsa rahatlıq tapdı sanki. Bu sadə bir ayrılıq deyildi. Nərgizi çox sarsıtdı çox ağlatdı. Hər şeyin bu qədər tez bitə biləcəyini gözləmirdi. Bəlkə də bu onun ruhunda açılan ilk yara idi. Belə bir ağrı ilə 17 ildir yaşadığı kəndini tərk etməyə məcbur idi. Çünki burda qalsa hər şeyi daha da pisləşəcəkdi. Olanlardan sonra toparlanmaq və yeni bir səhifə açmaq nə qədər də çətin idi kim bilər ki? Ancaq eyni acılar paylaşanlar anlaşır. Hə birdə oxuyanlar hiss edər. 


Qəlbinizə daxil olan hər kəsə hər şeyi verməyin heç nəysiz qalarsınız ! 


Bəs sən eyni taleyi yaşamış olsaydın nə edərdin?  


SİRİUS