Ölüm, insanın qəlbinin durduğu, ağciyərlərinin nəfəs vermədiyi, qara ciyərinin qan yaratmadığı, əzələ və sinir sisteminin durmasıdır.

Ölüm, qismətin olan qədərin yaşadığdan sonra ruhun bədəni təkr etməsi, Tanrıya geri qayıtmasıdır...


Başqa bir ölüm var. Hansıki hisslər ölür, arzular ölür, isdəklər ölür, xəyal qurmağ belə isdəmir insan. Bütün duyğulardan məhrum qalıb yaşayırmış kimi gösdərməli olur insan özünü. Bu, o ölümdü ki, ürək qan dövran elətdirsədə, ağciyər hava dövr elətdirsədə, gözlər görsədə, qulağ duysada, sinir və əzələlər işləsədə, hamısının mənasız olduğu andı. Həyatın və ölümün adi hiss olunduğu andı ölüm. Hər kəsdən uzağ qalınan, öz tənhalığı ilə barışılan ölümdü bu. Bu elə bir ölümdür ki, başqa heç bir ölümə bənzəmir. Nə nəfəs kəsilir nə qəlb durur. Sadəcə hisslər ölür, güvən ölür, dosdluğ ölür, səmimiyyət ölür və İnsan ölür...