Nəyə görə valideynlər uşaqları başa düşmürlər, ya da başa düşmək istəmirlər ? Bizləri anlamaq bu qədərmi çətindir ?

Bəzən elə olur ki, biz bir hərəkət edirik - məsələn, sadəcə pəncərədən bayıra baxırıq, ya da  gülürük...Elə bil dərhal valideynlərin analiz sistemi işə düşür.

"Niyə belə dayanmısan ?"

"Niyə gülürsən ?"

"Otağından niyə çıxmırsan ?"

"Kiminlə yazışırsan ?"

Sual, sual, sual .....

Bizi anlamırlar. Sanki səhv etməməliyik və etmiş olsaq da danlaq, məzəmmət, cəza almalıyıq.

Sanki böyüklər uşaqları danlamaq üçün var, anlamaq üçün yox...

Niyə keçmişlərini unutaraq "yeni nəslin uşaq"larının maraqlarını normal qarşılamırlar ? Onlar elə bilirlər ki, uşaq olanda heç nə etməyiblər.

Ən çox da məni qəzəbləndirən, valideyn və böyüklərin uşaqların hislərini, düşüncələrini görməzdən gəlməsi və yox saymasıdır. Biz robot deyilik ! Balaca olsaq belə, hadisələri qiymətləndirməyi, fikir yürütməyi, əylənməyi bacarırıq. 

Məqsədim valideynləri pisləmək və onlara nifrət hissini oyatmaq deyil. Sadəcə bizi təhlil etməzdən əvvəl anlasınlar deyə, yazıram bu yazını ...

Biz uşaq olsaq da, duyğularımız böyükdür. Tək istəyimiz duyulmaqdır.

Bu yazını oxuyan, hər kəsə təşəkkür edirəm. Sadəcə bir uşağın iç səsi olmaq istədim.🤍