Sirli Qanadlar Seriyası – III
“Hər kəsin bir güzgüsü var. Bəziləri ona baxar, bəziləri isə içində itib gedər.”
Güzgü…
Onun qarşısında dayandığında sadəcə öz üzünü görməzsən. Ruhunun ən gizli qatları da yavaş-yavaş ortaya çıxar. Gözlərindən keçən bütün illər, bütün yaşantılar, gizlədilən ağrılar oradadır.Amma çoxları baxıb da görmür. Çünki güzgü həqiqəti danışır, biz isə çox zaman həqiqətdən qorxuruq.
Simurqun sirlərindən biri də budur — öz güzgünə dürüst baxmaq cəsarətidir.
Güzgü həm səni sənə tanıdar, həm də səni sənə yad edər.Bəzən elə baxarsan ki, öz gözlərinin içində tanımadığın biri ilə qarşılaşarsan. O biri — zamanla susdurduğun, boğduğun, gizlətdiyin "sən"dir.
İçimizdəki sükutun ən gur səsi odur.
O səs deyir: “Burdayam. Bəlkə də illərdir ilk dəfə baxırsan mənə bu qədər diqqətlə.”
Və sən anlayırsan: özünə dönməyin yolu güzgüdən keçir.
Amma güzgü səbir istəyir. Ona tələsmədən baxmaq, keçmişin tozunu, qırılmış xatirələrin izini, sükutla yığılan illəri seyr etmək…
Simurq güzgüyə hər dəfə başqa cür baxar — çünki hər dəfə bir parçası yanar, külə dönər və yenidən doğular.
Əsl güc, kül içindəki işığı görməkdir.
Ən dərin azadlıq, öz üzünə baxıb qorxmamaqdır.
Unutma:
Güzgü dəyişmir. Sən dəyişirsən.
Və bəlkə də, bu dəyişimin ilk addımı elə öz gözlərinin içində gizlidir.
İndi sənə bir sual:
Güzgüdə nə görürsən? Özünü, yoxsa çoxdan itirdiyin birini?
📌 Bu yazı "Sirli Qanadlar" seriyasının üçüncü qanadıdır. Hər qanad bir gerçəyi açır. Növbəti qanadda görüşənədək.
| Öncəki bölüm | Növbəti bölüm |
Şərhlər (9)